خشونت-خوب/بد

خشم خوب است یا بد؟
 اگر در مقابل رفتارهای متعددی خشمگین می‌شوید و رفتار ناشی از احساس خشم شما دایم پرخاشگری، زد و خورد و داد و فریاد باشد، به طور مسلم برچسب فرد پرخاشگر به شما تعلق می‌گیرد.
برای رفع این‌مساله بازسازی شناختی توصیه می‌شود و همچنین استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی و تنفس عمیق هنگام بروز این احساس یکی دیگر از راهکارهاست.
برخی افکار غیرمنطقی عبارت است از: تفکر همه یا هیچ، باید و نبایدهای افراطی، بدذات دانستن مردم، اعتقاد به این که فقط یک راه‌حل وجود دارد و دیگر موارد که لازم است شناسایی شود. در واقع می‌توان گام به گام این افکار را شناسایی کرد.
گام اول، یادداشت کردن مواردی است که ما را خشمگین کرده که معمولا شامل بی‌احترامی نسبت به عقاید، نیازها و احساساتمان و بی‌عدالتی است.
سپس باید واکنش‌هایی را که در قبال آن از خود بروز می‌دهیم نیز مقابل آن یادداشت کنیم و بنویسیم برای چه مدتی در این احساس باقی می‌مانیم.  به عنوان کلید اصلی باید مشخص کنیم کدام‌یک از افکار غیرمنطقی عامل اصلی برآشفته شدن ماست و سپس برای هر کدام از مواردی که ناراحتمان کرده به دنبال راه ابراز باشیم و مشخص کنیم چه رفتارهایی می‌تواند در آن شرایط ما را آرام کند.

 

خشونت : خوب یا بد ؟
خشونت مثل بسیاری از واژگان علوم انسانی تعریف جامع و مانع و دقیق و فراگیری ندارد اما میشود با ذکر برخی ویژگیها و وجوهِ ممیزه و مصادیقی چند ، طیف آنرا بطور تقریبی تعیین و تبیین نمود .
تعریف خشونت :
"الگوی رفتاریِ غیر دوستانه همراه با قهر و غضب و پرخاش" .
(البته تک تک کلمات این تعریف خودشان نیازمند تعریف و توضیحند !!!)
این رفتار میتواند از یک ابرو درهم کشیدن و اخم کردنِ ساده شروع شود و تا برآمدنِ رگ گردن و داد زدن و دشنام دادن و گلاویز شدن و چک و مشت و لگد زدن یا حتی چاقو و شمشیر و اسلحه کشیدن و کشتن و قتل و غارت ادامه یابد .
این رفتار میتواند از یک دریغ از کمک شروع شود و تا محاصرهء اقتصادی و تحریم و منع آب و غذا تا حد مرگ ادامه یابد .
این رفتار میتواند از توقیف وسایل و امکانات شروع شود و تا جریمه و بازداشت و زندان با اعمال شاقه ادامه یابد .
ملاحظه میکنید که این رفتارهای قهرآمیز ، طیفی بسیار گسترده دارند .
به نظر میرسد آن عده ای که داعیهء نفی خشونت را دارند (و البته دنبال مغالطه و استفادهء ابزاری از این مفهوم مثل مفهوم حقوق بشر نیستند) آن بخشی از خشونت را مدّ نظر دارند که شأن انسانیِ قربانی را نادیده میگیرد و از سر عقده گشایی و خصلت کینه ورزی است وگرنه برخی رفتارهای قهرآمیز با هدفِ اصلاحِ فرد یا جامعه اعمال میگردد که البته جای آنها بعد از راهنمایی و نصیحت و تذکر و توبیخ است و بعضی رفتارهای قهرآمیز هم اجتناب ناپذیرند و این هم زمانی است که کسی با توسل به زور ، قصد تعرض به حقوق ما یا دیگران را دارد و با منطق و گفتگو و حرف حساب هم رام نمیشود . در اینجا مسالمت جویی و پرهیز از قهر و ستیز در واقع مشروعیت بخشیدن به رفتار متجاوز و کمک به پایمال کردنِ حق است .
بله جنگ و ویرانی و کشتار و خونریزی ، وحشتناکست اما عمل جراحی و دریدن و شکافتن و خارج کردن غدهء سرطانی هم دردناکست .
اموری مثل جنگ و مجازات و اعدام و زندان و مقابله با شورش را باید از این نگاه ، تحلیل نمود وگرنه طرح عنوان خشونت بصورت مطلق و سیاه نمایی و بدگویی از آن و سپس نفی ِ آن ، یک مغالطه است .
خشونت بصورت مطلق ، وصفِ خوب یا بد را به همراه ندارد .
رفتاریست که از طبیعتِ حیوانی ِ انسان سرچشمه میگیرد و ریشه در لذت طلبی و تمامیت خواهی ِ او دارد . انسان میخواهد در طبیعت به کامجویی بپردازد و منابع طبیعت را تصرف نماید و رقبا را مغلوب سازد و اگر رقیبی مانع شد او را از سر راه بردارد یا کنار بزند .
طبیعتِ انسان در مرحلهء اول ، خودخواهی است آنگاه نوع خواهی.
پس خشونت در طبیعتِ انسان پنهان است و همانگونه که نمیشود گفت : (آیا حملهء گرگ به گلهء گوسفندان خوبست یا بد ؟ یا حتی مبارزهء حیوانات با همنوعانشان برای تعیین قلمرو ، خوبست یا بد ؟) در مورد خشونت انسان هم اگر بخواهیم از منظر طبیعی به مسأله نگاه کنیم نمیشود آنرا خوب یا بد دانست .
(شاید بگویید : بابا ..... یه بلا نسبتی ! چیزی !!! )